Tussen zomer 2017 en winter 2018 ontpopte Bossy zich van idee tot een uniek en succesvol magazine voor ondernemende vrouwen. Founder Dorien Camps vertelt over de vijf grootste obstakels die de afgelopen maanden op haar pad kwamen én hoe ze haar angsten overwon.
Niet durven stilstaan
Zomer 2017. Ik denk dat ik geen passie heb. Vreemd, want iedereen rondom mij lijkt dat wel te hebben. Ben ik dan de enige die niet weet waar ze naartoe gaat? Misschien moet ik beginnen met wat ik wel weet, zoals een magazine maken bijvoorbeeld. Momenteel werk ik als bediende, maar zelfstandig worden zegt me ook wel wat. Alleen vind ik op dat vlak geen inspiratie. Alles wat business is, is te droog, te mannelijk. Alles wat lifestyle is, herinnert me eraan dat ik 5 kilo kan verliezen. Door stil te staan bij wat ik wél weet, valt de puzzel langzaam in elkaar: ik ga een magazine maken – mijn droom – voor ondernemende vrouwen – mijn doel – met inspiratie voor het leven op en naast de werkvloer – mijn gemis.
De volgende zes maanden modder ik wat aan. Ik laat me inspireren op een event van The Goaldiggers Club in Nederland, ga naar een Unizo-workshop waar ik Veronica leer kennen, maar heb niet het gevoel dat ik concrete stappen zet. Tot ik eind 2017 30 word, ziek in de zetel lig – niets ergs, gewoon wat overwerkt – en besef dat het nu of nooit is. Ik beloof mezelf dat ik in 2018 een magazine ga maken. Ik contacteer Veronica a.k.a. Coach V. en plan meteen enkele sessies in voor de eerste maanden van het nieuwe jaar.
“Elk gesprek, met de drukker, de vormgever, vrienden, content creators, maakt Bossy net iets echter. Ook dat doet me soms twijfelen.”
Niet durven praten
Januari 2018. Ik voel me meteen thuis bij Coach V., waar ik al snel open over mijn angsten en problemen praat. Dat laatste is een angst op zich. Want wat als iemand mijn idee hoort en het gewoon overneemt? Verloren energie, besef ik nu, want elk project is uniek. Praten over een idee maakt ook dat het concreter wordt. Elk gesprek, met de drukker, de vormgever, vrienden, content creators, maakt Bossy net iets echter. Ook dat doet me soms twijfelen. Wil ik dit echt wel? Op zo’n moment doe ik er vaak nog een schepje bovenop, door nog een afspraak vast te leggen die Bossy net iets concreter maakt.
Niet durven investeren
“Ik wilde de sprong niet wagen om vervolgens te moeten inboeten aan vanalles en nog wat.”
Niet durven verkopen
Nu ik besloten heb om in Bossy te investeren, wil ik ook omzet realiseren. Bij voorkeur een omzet die de kosten voor de twee eerste nummers – FW18 en SS19 – kan dekken. Eén probleem: ik ben geen gladde salesvrouw. Ik bluf niet, ik spreek over mijn passie en de meerwaarde daarvan. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik partners vrij snel kon overtuigen om in Bossy te geloven. Ik verkocht een onbestaand product, maar geen lucht. De goesting om deel uit te maken van dit fris verhaal was groot, en de prijs werd al snel ondergeschikt.
Niet durven springen
Zeven jaar lang schreef ik voor heel wat magazines. In tegenstelling tot vele journalisten had ik wel een vast contract én ook nog eens een auto met tankkaart. Ik loog dus niet als ik het had over mijn comfortzone die het me moeilijk maakte om te springen. Maar ik wilde de sprong ook niet wagen om vervolgens te moeten inboeten aan vanalles en nog wat. Dus ik zorgde voor mijn eigen zekerheid, naast Bossy. Nu die vorm krijgt, laat ik mijn job los. Niet omdat het leuk lijkt, maar omdat ik zeker ben, van Bossy en een vijftal klanten waar ik op freelancebasis voor schrijf.
En jij?
Ik hoop dat mijn durf je inspireert om jouw bucket list af te werken, te starten met wat helemaal bovenaan staat. Welke angsten moet jij nog overwinnen, of heb je reeds overwonnen, om je droom te realiseren?
