Wat doe ik anders dan vijf jaar geleden?

“If you do something just for fun, I truly believe it can turn out into something great. Tomorrow, it’s finally time to reveal the Bossy Coming Soon Page and the story behind this new project️. I created Bossy just for fun, but hey, you never know how it will turn out. See you at wearebossy.be around noon?” Dat was de caption onder de allereerste Bossy Instagram Post, toen nog in het Engels. Ik startte Bossy als een project, hoewel ik heel duidelijk voor me zag hoe ik het anders zou doen en anno 2018 toch een winstmodel kon koppelen aan het zelf uitgeven van een magazine. Maar waarom sprong ik dan niet? Durfde ik niet toegeven dat ik wilde ondernemen? Had ik de sleutel nog niet gevonden van mijn gouden kooi? Of was ik te hard verslingerd geraakt aan die bedrijfswagen en andere extralegale voordelen van mijn toenmalige job? Het was vast een combinatie van deze factoren én het geloof dat een eigen zaak niet voor mij was weggelegd. Want ik kon het misschien wel goed uitleggen, of leuk neerschrijven, cijfers waren (lees: zijn – daarover hieronder meer) echt niet mijn ding, dus laten we dit maar low key houden en het aanzien als een hobby waar ik wat mee verdien. 

Ik dacht mezelf hiermee een cadeau te doen, druk van mijn schouders te halen, maar in feite zorgde deze houding ervoor dat Bossy traag groeide. Trager dan nodig. Oké, er kwamen ondertussen ook wel 3 kinderen bij, dat moet gezegd worden. Maar hier en daar had ik al verder gestaan, als ik meer had durven investeren. Achteraf gezien is het natuurlijk allemaal makkelijk gezegd, maar ik neem mijn eigen advies wel mee naar de volgende vijf jaar.

In het begin vroeg ik iedereen om input, zelfs mensen waarvan ik de mening eigenlijk niet altijd wist te appreciëren. Een vorm van uitstelgedrag, besef ik nu ik erop terugkijk. De overload aan meningen heeft me niet altijd vooruitgeholpen, integendeel. Mijn man – N. voor de trouwe fans – moet er altijd om lachen: “Je vraagt mij wel om input, maar eigenlijk weet je diep vanbinnen het antwoord al!” En dat is ook zo: ik beslis quasi alles op buikgevoel, ongeacht de meningen van anderen. Zo heb je mij mogelijk al eens horen zeggen in een of andere podcast dat Bossy gebouwd is op dat buikgevoel. 

Toen ik in mijn Human Design chart ontdekte dat mijn authority, oftewel de manier waarop ik best beslissingen maak, gut intuition is, dacht ik meteen: dit klopt dus echt! Mijn keuzes zijn niet altijd gebaseerd op logica, laat staan op een gefundeerd en tot in de puntjes uitgewerkt financieel plan. Ik kan soms moeilijk verklaren waarom ik iets beslis, maar meestal wil ik iets omdat het goed voelt. Een “full body yes” zoals mijn accountability partner Laurence zou zeggen. (lacht) De afgelopen vijf jaar leerde ik nog meer op te komen voor mijn keuzes, ongeacht de meningen van anderen. Ik weet nu dat Bossy pas vooruitgaat wanneer ik beslissingen durf te maken.

Nog een anekdote van tijdens de laatste Bossy Launch: toen ik toekwam in de Zebrastaat, net voor de zaal zich vulde met 150 ondernemende vrouwen, zag ik dat er vooraan een zetel stond opgesteld. Dit had ik me anders gevisualiseerd en ik ging naar Mieke, event- en communicatiemanager bij Zebrastraat, om te vragen of de zetel weg kon. Waarop Mieke kordaat antwoordde dat ik deze opstelling gevraagd had. Ik was twee seconden van mijn melk, verontschuldigde me, en zei dat hij toch weg moest. Mijn jumpsuit zou te hard spannen als ik zou gaan zitten en de mensen achteraan in de zaal zouden me niet zien. Ik besliste om voor mezelf te kiezen, in plaats van te people pleasen, want ik was degene die een half uur later op diezelfde plek zou staan, voor een bomvolle zaal. Vijf jaar geleden zou ik mijn mond gehouden hebben en me voornemen er de volgende keer wel iets van te zeggen… #not

“Anders moet je het Let it go Issue nog eens lezen?” Een mopje dat – terecht – meermaals gemaakt wordt op de Bossy-redactie. (lacht) Vijf jaar geleden liet ik niets los, tenzij het design van Bossy. Voor de rest deed ik bijna alles zelf, ook al had ik er geen tijd voor, zin in of kennis van. Ik ben zo blij dat ik kan zeggen dat dit vandaag anders is, al was dat niet evident. Het design van Bossy is nog steeds in goede handen bij Team Superset, ik kan Jennifer blindelings vertrouwen met de content die je hier ziet verschijnen, die Hanna voor publicatie grondig naleest. Ik durf sinds een tijdje zelfs de administratie uitbesteden aan Lien en Helena. 

Dat laatste was geen evidente keuze, maar wel echt nodig voor een vlottere werking van Bossy. Het ging ook niet vanzelf. Zo ontdekte Helena wel wat dingen die anders moesten, of beter konden. Dat lijstje werd de eerste weken alleen maar langer, zo lang dat ik bij mezelf dacht: “Sh*t, ik ken hier echt veel te weinig van!” Het was een kwestie van door de zure appel te bijten, te blijven investeren en vertrouwen. Nu, enkele maanden later, ben ik zo blij dat ik dit heb durven uitbesteden. Elk mailtje dat nu binnenkomt over administratie, wordt meteen geforward naar Helena. En ik kan me focussen op wat ik moet (lees: mag) doen. Aan mijn vijf jaar jongere zelf: dit had je veel sneller mogen doen. Want loslaten werkt verslavend: eens je door hebt dat dit je meer brengt, ga je het ook vaker doen.

In het begin wilde ik aan alles vasthouden: elke partner, elke manier van werken… Ik zocht niet naar verandering, en stond er ook niet voor open. Wanneer ik dan iets tegenkwam dat wel interessant kon zijn voor Bossy, bijvoorbeeld een nieuwe prospect of een nieuw systeem, ging ik er met een grote bocht omheen, of zette ik het helemaal onderaan mijn to-dolijstje. Ondertussen leerde ik dat verandering helemaal oké is. Een frisse wind, zo nu en dan, daar heeft iedereen baat bij. Denken dat de partners die ik tot nu toe bereikte, de enigen zijn die interesse hebben, is absurd. Wie weet droom jij er ook van om samen te werken? Weet dat er nog enkele plekjes zijn voor 2023!

Succes zit dus niet in krampachtig vasthouden, en ook niet in schaarste, in denken dat dit hét is. En dat mag je heel breed zien, hoewel sociale media die blik soms wat durft te vernauwen. Ook ik liet me imponeren door wat ik online zag en dacht vervolgens dat dat het was: dé manier om succes te boeken, dé vrouwen om je mee te omringen, dé look die je je als ondernemer hoort aan te meten. Gelukkig heeft de wereld nog zo veel meer te bieden, en ik kan niet wachten om je mee te nemen op mijn ontdekkingstocht! 

Je hoort altijd dat bij ondernemen heel veel vrijheid komt kijken. Ik ervaarde dat al wel, bijvoorbeeld wanneer ik op een doordeweekse dag in het klasje van M. mocht gaan voorlezen, zonder hier verlof voor te moeten aanvragen, of wat vroeger stopte om te shoppen, in plaats van verder te schrijven. Ik merk dat, wanneer ik mijn werktijd opzijzet om iets voor anderen te doen, er doorgaans weinig schuldgevoel bij komt kijken, maar wanneer ik dit doe om iets voor mijzelf in te plannen… Oh boy! (lacht) Ik zoek die vrijheid nu bewust op, iets wat ik vijf jaar geleden amper deed. Ik geloof niet langer in het feit dat ik acht uur aan mijn computer moet zitten. Misschien geloofde ik dit vijf jaar geleden ook niet, maar ik dééd het wel. 

Zo start ik mijn dagen nu heel anders. Ik maak nog een wandeling door het park op terugweg van school, of zet me neer met een boek voor ik mijn laptop open. Na een halfuurtje heb ik zo’n zin om te starten, en kies ik vaak veel gerichter waar ik mee start. De kans dat ik dan halsoverkop mijn mailbox induik, om er pas een uur later helemaal leeggezogen weer uit te kruipen, is klein. Het inzicht dat succes niet afhangt van hoeveel je werkt, maar wel van wat je doet op het moment dat je werkt, was voor mij een eyeopener. Het zorgt ervoor dat ik productiever en gelukkiger ben. Ik zou mijn 29-jarige zelf willen zeggen dat ze zich vooral niet te veel moet aantrekken van de regeltjes, die zorgen voor het bestaansrecht van de uitzonderingen.

Ik ben benieuwd naar welke zaken jij nu anders aanpakt in je business dan vijf jaar geleden! Stuur je me een DM via @wearebossy of @doriencamps op Instagram?

PREVIEW 

In februari lees je hier over mijn visie op (thuis)werken en hoe ik die 360° draaide sinds we een nieuw Bossy HQ hebben. 

Beeld: BY NOUCHKA