“Ik ben zelf verantwoordelijk voor mijn geluk, daarom eis ik het op”

De kans bestaat dat je met de titel van je boek antwoordt, maar ik vraag het toch… Hoe gaat het met je?

Er is een reden waarom ik deze titel gekozen heb. (lacht) Het is een dooddoener van een vraag met een bijhorend antwoord dat niets zegt. Maar ik voel me doorgaans gelukkig en sterk ondanks de uitdagende situaties in mijn leven en in het grotere geheel. Ook rustig en niet opgejaagd. Ik heb onder controle wat ik kan controleren en de rest laat ik los, dat geeft een bevrijdend gevoel.

In je boek ‘Alles goed, voor de rest minder’ heb je het over labels en filters. Je ziet labels als kaders die zorgen voor stabiliteit maar op termijn aanvoelen als een korset. Voor de mensen die je (nog) niet kennen: welke labels zou je jezelf vroeger hebben gegeven?

Ik heb altijd al een moeizame relatie gehad met labels. Met een stempel die op iemand wordt gedrukt. Wordt die stempel genoeg herhaald, dan begin je erin te geloven en wordt het een gebetonneerd kader en deel van je identiteit. Dat is gevaarlijk besef ik nu, jezelf vereenzelvigen met de labels die eerst een ander en uiteindelijk jij jou toebedeelt. Hoe kan je in godsnaam een persoon omschrijven met een aantal labels alsof hij of zij in alle omstandigheden van zijn of haar leven hetzelfde zal reageren of zijn? Dat is niet mogelijk en al zeker niet de bedoeling want het zet een rem op je groei. Zelf ben ik dus nog voorzichtiger geworden wanneer het gaat over labels. Ik snap dat ze belangrijk kunnen zijn, want ze geven je een overzicht. Maar vanaf het moment dat je jezelf een label geeft, heb je jezelf gekaderd en weet je dan ook de grenzen van dat kader. Want het leven is geen statisch gegeven. Het is veel complexer en genuanceerder dan iets binair à la ‘Ik ben extravert’ of ‘Ik ben introvert’. Ik ben bijvoorbeeld beide. Hoe leg je dat dan uit?

Ik kan me wel koppelen aan termen die uit mijn persoon vertrekken, die mijn zijn weergeven en minder focussen op mijn gedragingen. De labels die vertrekken vanuit mezelf zijn altijd dezelfde gebleven. Alleen is de uiting, gradatie en de manier waarop ik ermee omga anders in vergelijking met vroeger.

Vertel meer.

Gevoelig is een woord dat in mij opkomt. Ik ben gevoelig voor bijvoorbeeld de emoties van anderen en omgevingen. Ik heb altijd het gevoel gehad dat het even erg binnenkwam. Daarom verwerk ik emoties door bijvoorbeeld te schrijven. Het is nog maar recent dat ik deze gevoeligheid begin te zien als een sterkte. Creatief zou ik als tweede woord vermelden. Ik ben creatief, ook in de zin van ondernemend. Ik wil creëren en ontwikkelen en vooruitgaan. Op jonge leeftijd voelde ik al aan dat ik mijn eigen weg wilde inslaan. De uitgestippelde paden waren niets voor mij, ik wist dat ik het elders ging vinden, mijn ding. Met veel vallen en opstaan is het niet de meest comfortabele en gemakkelijke, maar voor mij de enige weg. Het is ook deze karaktertrek die me uit en door veel situaties trekt. Door schoonheid te zien in en zo te creëren uit chaos.

Eerlijkheid is nog zo’n kernbegrip in mijn leven. Alsook vrijheid. Het hangt vast met alle woorden die ik hier opsom en vormt een rode draad in mijn leven. Het is een eeuwig streven om me zo vrij en onafhankelijk mogelijk te voelen. Dat betekent dat niemand anders dan ik verantwoordelijk ben voor de keuzes die ik maak en het leven dat ik leid. Ik ben zelf verantwoordelijk voor mijn geluk, daarom eis ik het op. Eigenlijk zat dit soevereine altijd al in mij, ook als kind. Ik ben een rebel in mijn hart and with a cause. (lacht)

In je boek staat het thema loslaten centraal. Welk stukje loslaten vroeg van jou het meeste energie?

Loslaten gaat in fases, het is als een aardverschuiving. Dat gaat van personen die je loslaat, overtuigingen over jezelf, gedragingen die niet langer positief bijdragen, het label van wie je denkt te moeten zijn op Instagram tot de abonnementen die je opzegt. Als ik hierover nadenk, dan is het loslaten van de “vorige versie van jezelf” mijn antwoord op deze vraag. Loslaten van wie ik was, het beeld dat ik zelf heb gecreëerd, een kaartenhuis waar ik zoveel tijd in stopte om dat op te bouwen. Het vroeg me enorm veel moed om dit beeld los te laten met compassie. Ik besefte dat ik verder moest en niet meer terug kon naar wat ik kende, ooit had gedaan of wie ik ooit was geweest. Ik wilde ook niet langer kwaad zijn en me schuldig en beschaamd voelen over de persoon die ik vroeger was.

Als ik nu naar mezelf terugkijk, zijn er in het verleden zaken gebeurd die niet logisch zijn of keuzes die ik nu als “fout” zou bestempelen, terwijl ze op dat moment als juist aanvoelden. Eigenlijk is jezelf bevrijden van alle labels het moeilijkste aan loslaten. Stel: je was eerder een people pleaser en beseft dat dit zo niet meer verder kan. Dan moet je dit stukje van jezelf loslaten, in het reine komen met wie je vroeger was en voortaan grenzen stellen. Het is een uitdaging om telkens een nieuw evenwicht te vinden, maar het is zo dat je als mens groeit tot wie je werkelijk bent.

Beeld: Elisabeth Ouni