Toen fitness- & wellness-journalist Angélique Heijligers alles achterliet om haar grote droom na te jagen in Los Angeles, viel ze in een zwart gat. Compleet verloren. In Morning Medicine vertelt ze hoe een ochtendritueel de nodige houvast gaf. Maar haar boek kwam er niet zonder slag of stoot. Tijdens het schrijfproces leerde ze dat het oké is om je kwetsbaar, of beter gezegd menselijk, op te stellen.

“Het eerste manuscript van dit boek heb ik weggegooid. Ik was niet eerlijk”. Van een opener gesproken.

De eerste versie van mijn boek heb ik inderdaad weggegooid. Het was feitelijk, goed onderbouwd en ik denk dat er journalistiek weinig op aan te merken was. Maar de reden waaróm ik dit boek wilde schrijven ontbrak. Als je een boek schrijft waarmee je mensen wilt inspireren, moet je op z’n minst je eigen stem laten horen. De tweede versie schrijven was confronterend en ik heb mezelf honderd keer afgevraagd: “Wie zit hierop te wachten?” Vast herkenbaar voor vele schrijvers.

MM papieromplakt-3D-linnen-fl

“Iedereen gaat weleens in meer of mindere mate door een sombere periode. Laten we daar gewoon eerlijk over zijn.”

Was het moeilijk om zo open en eerlijk te zijn?

Ja. Ik ben van Nederlands-Indische afkomst, een Indo dus. Praten over je gevoelens zit niet in onze cultuur. Dat hoeft niet altijd slecht te zijn. Je hoeft niet alles hardop uit te spreken en je kunt elkaar ook zonder woorden begrijpen, helpen en troosten. Maar het idee dat kwetsbaarheid tonen een zwakte is, overheerste in mijn opvoeding.

Waarom besloot je je toch kwetsbaar op te stellen?

Mijn motivatie om eerlijk op te schrijven hoe mijn ochtendritueel ontstaan is, is dat ik dacht: “Ik kan toch niet de enige zijn? Dit moet toch een herkenbaar verhaal zijn?” Iedereen gaat weleens in meer of mindere mate door een sombere periode. Laten we daar gewoon eerlijk over zijn. Het is eigenlijk heel raar dat er een verwachting is dat het altijd maar goed met je moet gaan. Mensen weten niet wat ze met je moeten doen als je eerlijk zegt dat het even niet zo lekker gaat. Het ochtendritueel heeft mij enorm geholpen om oké te zijn met alle emoties die horen bij een grote verandering in je leven.

MM6
"We vergeten soms dat het leven komt met een heel spectrum aan emoties." - © Axelle Rose Zwartjes

Voor wie heb je het boek geschreven?

Ik hoop dat mijn boek anderen kan helpen die een moeilijke periode meemaken en zich daarin eenzaam of verdwaald voelen. In deze tijd van social media met zorgvuldig gecureerde profielen vergeten we soms dat het leven komt met een heel spectrum aan emoties. Het concept van tijd staat ook onder hoge druk om nog meer te doen en nog meer te presteren. Waardevolle momenten gaan vaak voorbij omdat we er simpelweg geen aandacht voor hebben. Het is belangrijk om te beseffen dat het niet draait om zoveel mogelijk presteren maar om te focussen en de unieke kwaliteit van elk moment te doorvoelen.
Inmiddels ontvang ik bijna dagelijks berichten van mensen die vertellen hoe zeer het ochtendritueel hun geholpen heeft. Daar ben ik natuurlijk ontzettend blij mee. Dat dit ochtendritueel een weg vindt naar de ochtend van anderen en dat het ze brengt wat het mij heeft gebracht.

Welke kracht hebben rituelen op ons leven?

Het concept ‘loslaten’ wordt veel mooie eigenschappen toegedicht. Niet onterecht. Vasthouden aan dingen kan belastend zijn en loslaten kan je dan de ruimte geven die je nodig hebt om verder te komen. Maar ik had álles losgelaten na mijn carrièreswitch en lange reis richting Los Angeles. Alles wat me vertrouwd en dierbaar was, had ik losgelaten voor die ene grote droom. Waar ik behoefte aan had, was houvast. Rituelen geven je houvast en helpen bij een periode van transitie, om het oude af te sluiten en het nieuwe te verwelkomen, zowel privé als professioneel.

MM4 2
© Axelle Rose Zwartjes

“Over een routine denk je verder niet zoveel na, een ritueel doe je bewust.”

Waarom moeten we rituelen een kans geven?

Zodra iets ‘gewoon’ wordt, is het een routine. Daarin zit precies het verschil tussen een routine en een ritueel. Een ritueel doe je bewust, het heeft een persoonlijke betekenis. Tandenpoetsen bijvoorbeeld is een routine als je het doet omdat het er nu eenmaal bijhoort en er verder niet zoveel over nadenkt. Als je je tandenpoetst met aandacht en door bewust aanwezig te zijn in het moment, dan is het een ritueel. Voor mij was de angst om ‘s ochtends wakker te worden met sombere gedachten, de aanleiding van het boek. Met kleine stapjes voorwaarts, oftewel rituelen, gaf ik mezelf een reden om op te staan. Het ging niet over een uur vroeger opstaan, of een helse to-dolijst, maar gewoon om ritueel dat me bewuster maakte van het hier en nu en daar oké mee zijn.

De zeven stappen van het Morning Medicine-ochtendritueel:

  1. Word wakker in stilte.
  2. Drink, mediteer en stel jezelf een levensvraag.
  3. Strech binnen en beweeg buiten.
  4. Maak contact met de natuur.
  5. Douchen, tongschrapen en aankleden.
  6. Jouw antwoord op de levensvraag.
  7. Maak je Morning-Medicine-elixer.

Wat is de grootste les die je leerde door dit boek te schrijven?

Dat het lang niet zo eng is als ik dacht om je kwetsbaar op te stellen. Of misschien kan ik beter zeggen, om je menselijk op te stellen.

Benieuwd naar meer? Je vindt het boek hier.
Beeld: An De Smedt