Ons leven werd de voorbije weken serieus overhoop gegooid. Meer dan ooit balanceerden we op de fijne koord tussen work en life. Maar hoe deden we dat? En wat hebben we eruit geleerd? Content creator Evelyn vertelt over hoe de lockdown haar efficiënter maakte en leerde loslaten.
Wentelen in zelfmedelijden
Eerlijk: ik was de eerste vier dagen van de lockdown in paniek. Plots was er het besef dat ik 24/7 met mijn dochter en vriend thuis zou zitten. Daar waar ik altijd ten volle geniet van quality time met mijn gezin, drong het al snel door: dit wordt een uitdaging. Want hoe gaan we er een zevenjarige, die volop in vakantiestemming is, ervan overtuigen om dagelijks haar schooloefeningen te maken? Hoe gaan we haar dag in, dag uit bezighouden? Na het weekend liet bovendien de ene na de andere klant weten de lopende opdrachten stop te zetten. Mijn agenda zag er steeds leger uit. Allerlei (financiële) rampscenario’s doemden op en ik heb me enkele dagen in zelfmedelijden gewenteld. Tot ik doodmoe was en bedacht dat het zo niet verder kon. Tijd voor actie!
Op zoek naar structuur
Mensen die me goed kennen, weten dat ik veel belang hecht aan structuur. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn gezin. Ik maakte een planning op voor onze dochter die haar dagen wat structuur gaven, met voldoende afwisseling tussen work en play. Ze vond het geweldig en de eerste dagen mét planning verliepen soepel. Ik was in de zevende hemel! Wat had ik dat goed gedaan. Tot ze er opeens de brui aan gaf, na drie dagen. Planningen waren stom, school was stom en spelen was prioriteit. Weg structuur. Hoe zouden we de komende weken doorkomen? Tot mijn vriend zei dat ik mijn nood aan structuur best even zou loslaten. Het belangrijkste was dat onze dochter op tijd ging slapen en dagelijks haar werkjes maakte. Misschien moest ik haar haar eigen weg laten vinden. Loslaten… een belangrijke les die ik de voorbije weken leerde.
“De gejaagdheid valt weg, alles verloopt meer relaxed. Dat wil ik zeker meenemen in het leven na de lockdown.”
Hallo, efficiëntie!
Met de eerste les geleerd, besloot ik mijn aandacht op mijn bedrijf te vestigen. Voor welke klanten kon ik wél nog aan de slag? Bovendien moest ik dringend eens aan mijn bedrijf sleutelen. Ik zou sowieso minder werken dan voorheen maar besloot mijn dagen efficiënt in te delen in blokken van anderhalf tot twee uur. Op die manier kon ik voldoende tijd aan mijn bedrijf én aan mijn gezin besteden. Wat me na enkele dagen opviel, was dat ik efficiënter werkte dan voorheen. Door die doelbewuste tijdsblokken voorop te stellen, had ik duidelijke timeframes waarin ik aan de slag kon. Zo spendeerde ik de tijd die ik had ingepland ook effectief aan een taak. Die manier van werken gaat tot op vandaag goed en wil ik zeker doortrekken als het ‘normale’ leven weer op gang komt.
Daarnaast kwam ik tot het besef dat ik andere zaken ook efficiënter kan (en wil) aanpakken. Vergaderingen met klanten bijvoorbeeld. Voor het land in lockdown ging, stapte ik al snel de wagen in voor een vergadering. Maar al te vaak gebeurde het dat ik langer onderweg was dan ter plekke. Tijdverlies en uiteindelijk voor de klant allesbehalve kostenefficiënt. Als ik dan zie dat het meeste overleg nu gewoon telefonisch of via video call kan gebeuren, ben ik ervan overtuigd dat dit in de toekomst ook moet kunnen. Bij het herbekijken van mijn tarieven heb ik hier dus rekening mee gehouden en berekende ik een duurder uurtarief voor meetings ter plekke. Zo hoop ik dat klanten beter nadenken over de reden van de vergadering en of een ‘live’ meeting daar wel nodig voor is. Ik weet dat dergelijke meetings nooit volledig zullen verdwijnen en absoluut nodig zijn maar overlegmomenten kunnen ook op andere manieren gebeuren.
Weg met de gejaagdheid
Samen met die efficiëntie kwam ik tot de vaststelling dat ik vroeger heel gejaagd leefde: van hot naar her, van het een naar het ander. Dat was ook niet moeilijk: onze dochter heeft hobby’s en moet dus gebracht en gehaald worden, je wilt tussendoor boodschappen doen, het huis moet nog gepoetst worden, je hebt sociale en/of professionele verplichten … De lijst is ellenlang. En hoewel veel zaken in fysieke vorm weggevallen zijn, merk ik dat je al snel naar alternatieven zoekt. Sociale verplichtingen worden digitale apéro’s, boodschappen doe je nog altijd en die professionele verplichtingen zijn ook niet verdwenen. Ze zijn er alleen in een andere vorm. Wat me hierbij vooral opvalt, is dat de gejaagdheid er niet meer is. Alles verloopt meer relaxed. Dat wil ik zeker meenemen in mijn leven post-lockdown: alternatieve manieren om verplichtingen na te komen, waarbij ik me niet meer voel alsof ik op 25 plaatsen tegelijk moet zijn omdat er overal wel iets gebeurt of moet gebeuren.
En wat nu?
De voorbije weken hebben me al een aantal belangrijke lessen geleerd. Toch vraag ik me nog één ding af: hoe zal ik uit mijn veilige cocon raken? Ik heb me er nu echt in genesteld en voel me heel goed. Ik werk (meestal) van thuis uit, geniet van de kleine dingen, heb meer tijd om aan mezelf te werken. I LOVE IT. Na de lockdown kunnen er twee dingen gebeuren: of we richten onze manier van leven anders in – lees: deels cocon, deels normaal – of we gaan er weer met volle kracht tegenaan zoals voorheen. Ik weet niet of ik dat laatste ooit nog weer gewoon word.
Beeld: Denys Nevozhai via Unsplash
