Samen met je partner een eigen zaak starten. Voor de één een absolute no-go, voor de ander een droom die werkelijkheid wordt. Of je nu samen de eerste stappen zet of na een tijdje in de zaak van je partner stapt: met je grote liefde leven én ondernemen vraagt om vertrouwen, heldere afspraken en balans. Katrien spreekt elke maand met een ondernemend liefdeskoppel en hoe zij dit samen doen.
Vanuit hun verlangen naar meer balans zeiden Helmut Troch en Amber Cannoot hun fulltime job vaarwel en richtten ze in 2016 samen letterpress drukkerij Uitgelijnd op. Samenwerken als koppel vinden ze fantastisch, maar nog leuker zijn de blije klanten. Amber: “Je ontmoet mensen altijd op de mooiste momenten in hun leven: een geboorte, een huwelijk, de opstart van een nieuwe zaak … We leven echt met hen mee en dat voel je in ons werk.”
Jarenlang werkte Helmut fulltime in een drukkerij én hielp hij zijn vader in zijn schrijnwerkerij. Ook Amber werkte aan een hoog tempo als shopmanager bij H&M. Tot hun dochter Nell plots zes kaarsjes uitblies en ze beseften hoe snel de tijd voorbijvliegt. Bovendien kregen ze ook signalen van hun lichamen. Helmut belandde in het ziekenhuis met een dubbele longontsteking en Amber was helemaal opgebrand. Helmut: “Plots hadden we het gevoel: het is nu of nooit. En toeval of niet, net toen besloot mijn vader om te stoppen met de schrijnwerkerij. Ik zou de zaak niet verder zetten, maar met het pand konden we wel iets doen.”
Met twee springen, het is niet meteen de makkelijkste keuze. Hoe reageerde jullie omgeving hierop?
Amber: “Sommige mensen starten eerst in bijberoep, maar voor ons was dat geen optie. Je kunt je dan niet 300% geven en ook niet groeien.”
Helmut: “Het was dus inderdaad meteen all in. Voor het startkapitaal hebben we het huis – dat we zelf hadden gebouwd – verkocht. Een keuze die voor onze ouders en vrienden moeilijk te begrijpen was. Waarom zouden we onze fulltime jobs én ons huis opgeven?
Amber: “We hebben niemand verloren, maar hebben onze ouders en vrienden wel moeten overtuigen. Toen ze beseften dat we altijd nog het pand hebben waarin we werken en dus niet alles hadden opgegeven, waren ze toch iets meer gerust. En we wisten ook: als we niet slagen, kunnen we met onze ervaring wel altijd ergens aan de slag. Maar dat was natuurlijk niet het plan.”
Jullie zijn helemaal van nul begonnen. Hoe zag het eerste jaar van Uitgelijnd eruit?
Helmut: “Het eerste half jaar zijn we vooral bezig geweest met de uitbouw van ons machinepark dat bestaat uit oude drukpersen, maar ook met alle administratie. We hebben het bedrijfsgebouw en de vennootschap van mijn vader overgenomen, de naam gewijzigd en al het papierwerk dat daarbij komt kijken in orde gebracht. Die eerste maanden hebben we dus vooral heel hard gewerkt achter de schermen. En dan is daar plots hét moment dat je officieel open gaat. Met nul orders, maar wel al heel wat gemaakte kosten.
Amber: “Eigenlijk was het eerste jaar veel ploeteren en leren. Waarbij we onszelf geen loon hebben uitgekeerd.”
Helmut: “Ik ben ervan overtuigd dat onze spaarboek onze redding is geweest. Moesten we ons huis niet hebben verkocht, hadden we het waarschijnlijk niet gehaald. Zeker als je met twee beslist om de stekker uit je fulltime job te trekken is dat spaarboekje belangrijk. Alles wat we verdienden ging gewoon terug in de zaak en werd geïnvesteerd in materialen en marketing.”
Geen klanten is de vrees van elke starter. Hoe ging dit bij jullie in het begin?
Amber: “In onze zoektocht naar klanten hebben we ons eerst voorgesteld aan vormgevers wiens werk we mooi vonden, en het dus fijn zou zijn om mee samen te werken. Heel wat van die vormgevers hebben dan ook effectief op ons beroep gedaan. Maar veel werk kwam in die eerste maanden ook via mond-aan-mondreclame. Een geboortekaartje voor vrienden of een trouwuitnodiging voor een kennis leidde vaak tot een of meerdere nieuwe klanten.”
Helmut: “We namen ook veel deel aan events, en doen dat nog steeds. Zelfs onze dochter Nell (10) gaat soms mee. Hier verkopen we onze wenskaartencollectie – die vandaag 71 wenskaarten telt – zowel aan concept stores als particulieren en laten we mensen kennismaken met letterpress. In het begin zijn we dus heel actief op zoek gegaan naar klanten, maar vandaag zijn we op het punt gekomen dat zij naar ons komen. En het aantal aanvragen groeit elke dag.”
Amber: “We hebben ook veel mensen die blijven terugkomen en dat zijn niet alleen zakelijke klanten. Zo zijn er gezinnen waar we de trouwuitnodiging voor hebben gemaakt én al twee of drie geboortekaartjes. Je leeft en groeit met hen mee en zo ontstaat er een echte band. En dan is er nog Nell die zelf creatief is. Bij de start hadden we ook machines gekocht voor het bedrukken van t-shirts en truien, maar de tijd ontbrak om dit uit te bouwen. Tot zij dus aan onze mouw trok voor een eigen collectie: Flanell. Ze is een echte mini-ondernemer met haar eigen webshop, Instagram-account en bankrekening.”
Helmut: “Het is voor haar een uitlaatklep en al spelende leert ze wat er allemaal bij komt kijken. Ze is heel gedreven. De appel valt niet ver van de boom.” lacht
“Het was meteen all in. Voor het startkapitaal hebben we het huis – dat we zelf hadden gebouwd – verkocht.”
Jullie weten dus wel wat te doen op een dag. Al aan uitbreiding gedacht?
Helmut: “Ons oorspronkelijk idee was om Uitgelijnd met twee te doen en te blijven doen. Maar dan kom je op een keerpunt waarbij de vraag groter wordt dan wat je aankunt.”
Amber: “Vorig jaar hebben we twee keer een opdrachtenstop moeten inlassen en dat is niet goed. Je merkt dan hoeveel vaste klanten je hebt en als je twee keer neen moet zeggen, ben je ze kwijt. Dan moet je inderdaad een beslissing nemen en in die fase zitten we nu.”
Is er een duidelijke rolverdeling binnen Uitgelijnd?
Amber: “Helmut is onze drukker – dat spreekt voor zich – en ik ben verantwoordelijk voor het klantcontact en de administratieve taken. Het ontwerpen doen we meestal samen.”
Helmut: “Het is gewoon fijn om dat creatieve proces samen te doen. We horen van veel vormgevers die individueel werken dat dit vaak een struikelblok vormt. Je mist dan die andere invalshoek. We vullen elkaar goed aan, maar hebben wel moeten leren samenwerken.”
Amber: “In het begin zie je alleen het romantische van samenwerken, tot er een keer iets misloopt. Als je al twintig jaren samen bent, neem je geen blad meer voor de mond. In het begin kon ik die kleine wrijvingen moeilijk loslaten, maar nu wel. Je leert al snel aanvoelen wanneer je elkaar met rust moet laten. Als Helmut bijvoorbeeld niet de juiste kleur krijgt samengesteld, er iets stuk vliegt … blijf ik nu rustig aan mijn computer zitten. (lacht) Samenwerken was een leerproces, ook naar planning toe. Dat hebben we nu ook veel meer onder controle.”
Helmut: “Het eerste jaar was echt zoeken en leren. Maar dat maakte het ook spannend. Eigenlijk is het gewoon plezant. Hier zijn en samenwerken.”
Uitgelijnd is ontstaan uit jullie verlangen naar meer balans. Tevreden hierover?
Amber: “Het is heel hard werken. We werken meer dan voordien, maar toch voelt het anders. We zijn altijd samen en kunnen ‘s morgens samen onze dochter naar school brengen. Ons huis, de school en onze zaak liggen op minder dan vijf kilometer van elkaar. Dat is echt luxe. Ik kan haar elke dag ophalen en dan maakt ze hier op kantoor haar huiswerk. Vrijdagmiddag eten we wel eens samen op kantoor, met ons drietjes. Ondanks dat we dus meer werken, is ons gezinsleven er sterk op vooruit gegaan.”
Helmut: “Je moet natuurlijk wel ook flexibel zijn naar klanten. Mails beantwoorden we zo snel mogelijk, vaak zelfs binnen het uur. En we ontvangen klanten op zaterdagvoormiddag. Geboortekaartjes en alles daarrond werken we natuurlijk zo snel mogelijk af, maar van de levering binnen 24 uur zijn we afgestapt. Het moet nog haalbaar zijn én kwalitatief. Als je met vier geboortes op één dag zit, is het haast onmogelijk om alles binnen die tijdspanne op te leveren. Een letterpress kaart is toch zeker zeven uur werk.”
Amber: “Plus we leveren alles persoonlijk in het moederhuis. Als we die kwaliteit en service willen behouden, is er gewoon meer tijd nodig. Maar de mensen maken daar geen probleem van omdat het een hele beleving is. Ze groeien echt naar dat kaartje toe.”
Laten jullie het werk makkelijk los op het einde van de dag?
Amber: “Zondag is familiedag, sowieso. ‘s Avonds en tijdens het weekend checken we wel eens onze mails, maar we kunnen even goed na een drukke dag onze smartphones en laptops aan de kant leggen en een film kijken. Het is een beetje afhankelijk van de noden. Nell groeit hier ook in mee. Ze begrijpt dat ze niet elke middag hier kan komen eten omdat we soms moeten doorwerken zodat we tijdens het weekend met haar samen kunnen zijn.”
“Ik moet om half elf in mijn bed liggen. Als Helmut dan om tien uur nog over iets wil sparren, denk ik serieus, nu nog?”
Hoe reageren jullie klanten op het feit dat jullie een koppel zijn?
Helmut: “We pakken er niet mee uit. In de eerste plaats willen we bekend zijn om een zaak die kwaliteit en een persoonlijke service biedt. Wij zijn een drukkerij mét ontwerpstudio, dus je krijgt hier een heel persoonlijk kaartje.”
Amber: “Ze hebben steeds rechtstreeks contact met mij en omdat we een koppel zijn, weten ze ergens heel zeker dat ik Helmut steeds op de hoogte breng. Dat stelt mensen wel gerust. Zelfs als we verder zouden groeien en een klein team rond ons zouden hebben, wil ik nog altijd degene zijn die het contact met de klanten onderhoudt. Dat persoonlijk contact is wat ons anders maakt.”
Krijgen jullie wel eens genoeg van elkaar?
In koor: “Ik niet.”
Helmut: “Wat voor ons wel belangrijk is, is om een doel te stellen. En meestal zijn dat vakanties. Tijdens het najaar moeten we heel hard werken en zitten we vijf weken in een constante rush. Op het einde zijn we heel moe en zitten we op ons tandvlees, maar weten we ook dat het erna genieten is.”
Amber: “Wat we wel doen is af en toe in de agenda lege weekends plannen. Dan staat er duidelijk ‘geen afspraken plannen’. Maar ooit genoeg krijgen van elkaar? Neen, we laten het nooit zover komen.”
Helmut: “Daarom zijn die momenten ‘niets doen’ zo belangrijk. Tijdens vakanties openen we onze mailbox niet, want zodra je een mail leest, ben je toch weer in je hoofd aan het werk. Het is belangrijk om écht weg te kunnen zijn van je zaak. Dan gaat de deur hier effectief dicht.”
Amber: “Wat wel moeilijk is, is dat we elk een eigen ritme hebben. Ik heb ‘s morgen veel energie, terwijl Helmut ‘s avonds creatief is. Ik moet om half elf in mijn bed liggen. Als hij dan om tien uur nog over iets wil sparren, denk ik serieus, nu nog?” lacht
Helmut: “En soms zijn er weken dat ik ‘s avonds laat nog aan het drukken ben. Zeker in aanloop naar een verlofperiode omdat je alles wilt afwerken voor je op vakantie vertrekt.”
Welke tip geven jullie andere koppels die samen een eigen zaak willen starten?
Amber: “Elkaar graag zien. En blijven praten. Over alles.”
Helmut: “Sowieso, zelfs als je als koppel niet samenwerkt, is praten belangrijk.”
Amber: “Ook niet proberen overdag collega’s te zijn en ‘s avonds partners, want dat gaat niet. Je relatie is je relatie en je moet samen een manier vinden die werkt.”
Helmut: “En er gewoon voor gaan. Overtuigd zijn van hetgeen je wilt doen, is 90%. Op voorhand marktonderzoek doen, is ook een slim idee. Zo weet je of er eigenlijk wel iemand zit te wachten op jouw idee.”
In 2019 is Katrien er opnieuw met meer Partners in crime!
