Founder Dorien
Enkele weken geleden ging het tijdens een meeting nog over falen, en of dat nu wel of niet bestaat. De realist in mij zegt dat je kan falen, zonder twijfel. Of het erg is, dat is een andere vraag. Wanneer iets niet volgens plan verloopt, heb je immers altijd een keuze: je wentelt je in (zelf)medelijden of je leert uit je fouten. Ik kies meestal voor beide opties. Eerst ga ik voor een portie zelfmedelijden om dan, wanneer het stof gaan liggen is, alles vanop een afstand te bekijken. Vervolgens stel ik mezelf de vraag wat ik hieruit kan leren. Dat laatste lukt natuurlijk niet altijd, maar gelukkig zie ik wel een groeipatroon en leer ik uit mijn fails. Eéntje die ik me altijd zal blijven herinneren, is een talk die ik gaf voor het goede doel. Side note: ik was net zwanger. Hoewel ik veel zinnigs te vertellen had, kreeg ik er geen woord uit. Ik was even misselijk als nerveus. Vandaag word ik soms nog aangesproken op die talk. Het grappige is dat ik de mensen dan voor wil zijn en hen in de rede val met: “Ja, ik weet het, dat was echt erbarmelijk”, terwijl velen antwoorden dat ze zich dat zo niet herinneren, maar juist blij zijn dat ze me toen hebben leren kennen.