Binnenkijken, stiekem doen we het allemaal graag. En al helemaal wanneer het over de werkplek van ondernemende vrouwen gaat. Waar werken ze, hoe ziet hun dag eruit en wat mag absoluut niet ontbreken in hun werkplek?
Begin 2017 ruilde Katrien Meermans haar job als project manager bij een webbureau in voor de onzekerheid van een freelancebestaan. Vandaag vormt ze samen met haar vriend Tom en vaste werkkracht Romy communicatiebureau ‘Stille Bliksem’. Werken doen ze vanuit hun gezellige huisje op het Oost-Vlaamse platteland en Bossy mocht even binnenkijken.
Van freelance copywriter naar bloeiend communicatiebureau in nog geen drie jaar tijd. Had je dit ooit durven dromen?
Absoluut niet! Toen ik als freelancer begon, wilde ik vooral schrijven, in m’n eentje. Ik vond het echter moeilijk om nee te zeggen waardoor ik vaak tot over mijn oren in het werk zat. In juni 2017 leerde ik Romy kennen die op zoek was naar een stageplaats. Haar stage deed ze uiteindelijk ergens anders, maar ze kwam wel als jobstudent voor Stille Bliksem werken. Na haar studies werkten we verder samen op freelance basis en sinds deze zomer is ze in loondienst. Vorig jaar in december kwam Tom, mijn vriend, er ook bij. Hij werkte in een branding bureau en zijn focus ligt vooral op branding strategie. Sindsdien kunnen we veel meer aanbieden aan onze klanten en blijft het werk maar toenemen.
Je maakte de ommezwaai van een druk webbureau naar de rust van het platteland. Hoe heb je dat ervaren?
Het bureau waar ik werkte was op korte tijd heel sterk gegroeid. Ik werkte in een open ruimte met vijftien andere mensen. Hier waren ze aan het bellen, daar waren ze iets aan het bespreken. Het was heel druk en dat werkte voor mij niet. Ik hou van de stilte en de terugkeer naar het platteland was voor mij echt een openbaring.
Mensen vroegen me in het begin wel eens of ik het niet eenzaam vond, terwijl ik het net heel leuk vond om alleen aan mijn bureautje te zitten. Bovendien was ik nooit écht alleen. Onze poes, Schaduw, volgde me voortdurend op de voet. Toen Tom vorig jaar thuis begon te werken, merkte hij op dat ik voortdurend tegen haar praat. Zelfs nu doe ik het nog steeds, tot groot plezier van Romy en Tom. (lacht)
Je bent hoogsensitief. Heeft de terugkeer naar de rust ook je werk beïnvloed?
Hier kan ik met veel meer focus werken. Zeker bij het schrijven van teksten is dat ideaal. Ik werk nu ook volledig in mijn eigen omgeving en voel me hier echt op mijn gemak. Het is veel fijner werken en dat straalt zich ongetwijfeld uit op mijn werk. Daarnaast is het ook een grote luxe dat ik niet meer hoef te pendelen. Door niet in de file te moeten staan, win ik heel wat kostbare tijd. Dat viel vooral op toen ik anderhalf jaar lang thuis werkte en Tom wel nog naar het werk pendelde. Dan besef je wat een luxe het is om zo ontspannen aan je werkdag te kunnen beginnen. Om die reden gooi ik ’s ochtends ook bijna nooit onmiddellijk mijn mailbox open. Zo word ik niet opgejaagd door mailtjes en kan ik eerst rustig landen in mijn dag.
Hoe ziet een werkdag er meestal uit voor jou?
Tom en ik hebben allebei een heel ander ritme. Ik ben altijd vroeg wakker en geniet dan echt van het uurtje dat ik alleen ben. Ik hou dan vaak ook de gordijnen dicht en mijn pyjama aan. Wanneer Romy aankomt, ben ik natuurlijk aangekleed en gewassen en begint de échte werkdag. Daar zit, sinds we met z’n drieën zijn, veel meer structuur in. Zo probeer ik schrijfopdrachten in de voormiddag te plannen omdat ik dan het meest gefocust ben. De namiddag gebruik ik voor correcties, mails, project management, meetings met klanten, aanvragen … Vroeger durfde ik wel eens een hele week vol te plannen met meetings, waardoor het andere werk bleef liggen en ik tijdens weekends moest doorwerken. Nu ben ik daar strenger in en plan ik niet meer dan twee dagen per week meetings. Zo heb ik drie dagen om te werken aan projecten. Alles wat uit die meetings komt, moet natuurlijk ook nog uitgevoerd worden!
“Als zelfstandige is er altijd wel iets te doen. Ik doe dan ook mijn best om de werkdag heel bewust af te sluiten.”
Hoe verloopt de middagpauze ten huize Stille Bliksem?
Wanneer Romy hier is, nemen we echt de tijd voor onze middagpauze en eten we aan tafel. Als we met z’n tweetjes zijn, durven we al snel iets te eten achter de laptop. Onze go-to lunch varieert. Zo maak ik graag grote saladeborden met een hele berg groenten, quinoa, kaas … Op andere dagen eten we boterhammen of een kom soep. Soms gebeurt het wel eens dat we om elf uur beseffen dat we niets meer in huis hebben. Dan moeten we snel nog iets halen in de supermarkt, want hier op de boerenbuiten heb je helaas geen Deliveroo. (lacht)
Wat betekent ontspannen voor jou?
Ik probeer ’s avonds geregeld naar de sport- of pilatesles te gaan. Dan moet ik me overdag wel al inschrijven want anders komt het er niet van. In de zomer gaan we ook vaak wandelen om onze werkdag af te sluiten. Al moeten we elkaar soms wel pushen om naar buiten te gaan. Gelukkig ben je achteraf altijd zo blij dat je het toch gedaan hebt, al was maar halfuurtje.
Met die switch aan het einde van de werkdag heb ik het trouwens best moeilijk. Heb ik ‘s avonds geen plannen, dan kruip ik na het eten geregeld nog even met mijn laptop in de zetel. Als zelfstandige is er altijd wel iets te doen. Zeker omdat ons kantoor zich naast de woonkamer bevindt, is het niet makkelijk om het werk los te laten. Ik doe mijn best om de werkdag heel bewust af te sluiten, maar dat is niet altijd even makkelijk.
Al helemaal niet wanneer je samen met je partner een bedrijf runt!
Klopt. Het gebeurt wel eens dat ik in het weekend aan iets denk en het onmiddellijk aan Tom wil vragen. Hij kan dat beter afsluiten en zegt dan: “Hou het maar voor maandag, als we aan het werk zijn.” Wanneer je samenwerkt én -woont kan je van elk moment een meeting maken. Voor je het weet ben je voortdurend over je business aan het praten. Daar moet je dus echt over waken.
Wat mag niet ontbreken in je werkplek?
Een goede bureaustoel is voor mij onmisbaar. Één van de betere investeringen voor iedereen die thuis werkt. In het begin zat ik op een gewone stoel, maar voor je lichaam is dat niet ideaal. Daarnaast zou ik niet willen werken in een kale, lege ruimte met alleen een tafel en een stoel. Dat huiselijke vind ik echt belangrijk. Mochten we onze home office ooit inruilen voor een kantoor dan zal het geen standaard open kantoor zijn. Het woonkamergevoel, zoals hier, dat willen we creëren. Op de één of andere manier vind ik dat bij het schrijven ook meer inspirerend dan een corporate kantooromgeving.
Stiekem wordt er dus wel gedroomd over een eigen kantoor?
Niet zo stiekem hoor! (lacht) We ontvangen hier klanten en geven geregeld workshops. Zo zitten er eigenlijk altijd andere mensen in je privé-omgeving. In het begin vond ik dat niet erg, want het gebeurde maar af en toe. Nu het steeds vaker gebeurt, moeten we stilaan op zoek naar een oplossing. Onze grote droom is de schuur hiertegenover om te bouwen tot een kantoorruimte. Dan moeten we gewoon de tuin oversteken. Al blijft het voorlopig nog bij dromen. We hebben er ook al over nagedacht om een kantoor te huren, maar dan push je jezelf weer in een ritme waar je net bent van weggegaan omdat het je niet lag. Dat zou zonde zijn.
Werk je geordend of eerder chaotisch?
Ik heb nood aan structuur en kan die ook heel goed aanbrengen bij klanten. Planning, concrete afspraken, duidelijkheid: heerlijk! Tijdens het schrijven en wanneer ik me verdiep in een project kan het wel eens anders zijn. Dan ligt het hier vol met papieren, magazines, research en brochures. Al weet ik in die chaos wel steeds alles liggen. Bij creatieve taken mag het voor mij niet te clean zijn. Ik moet kunnen krabbelen op een blaadje, hier en daar iets arceren en dan alles samenbrengen in een overkoepelende structuur. De grote lijnen zijn bij mij dus vaak heel gestructureerd, maar wat ertussen zit niet.
“Met elkaar praten en echt luisteren, daar nemen we uitgebreid de tijd voor. Een diep gesprek is voor ons cruciaal als startpunt voor een waardevolle samenwerking.”
Waar haal je jouw inspiratie vandaan?
Ik haal veel inspiratie uit muziek. Tijdens het werk is het hier altijd stil, maar muziek vormt wel een belangrijk deel van mijn leven. Ik ben er vaak mee bezig en de tekst en sfeer van een liedje kunnen me echt inspireren. Diezelfde sfeer en emotie probeer ik dan ook in mijn teksten over te brengen. Mijn grote favoriet is Nick Cave. Al van mijn zestiende luister ik naar zijn muziek. Zijn teksten zijn heel beeldend en wat hij met taal doet, is indrukwekkend. Een nieuw album kan ik weken luisteren in de auto!
Ook films kunnen me inspireren. Ik hou ook enorm van dat filmische in teksten. Geweldig als je een tekst leest waarbij je wat je leest ook voor je ziet! ‘The Reconstruction’, een ietwat bizarre Deense film over vertrouwen, is op dat vlak een aanrader!
Muziek en films dus. Haal je ook inspiratie uit boeken?
Ik lees de laatste tijd minder dan ik zou willen. Magazines lukken me nog net, maar aan romans kom ik niet meer toe. Omdat ik in mijn hoofd toch altijd nog met werk bezig ben, leest non-fictie momenteel gewoon vlotter. Voor ondernemers is ‘Durf te leiden’ van Brené Brown trouwens een must. Het gaat over leiden zonder harde hand en was voor mij heel herkenbaar, zeker nu we met z’n drieën zijn. Al is het ook voor solopreneurs een interessant boek. Ook wie alleen onderneemt, werkt wel eens samen met andere mensen of teams.
Het kunstwerk over luisteren hier in de woonkamer trok meteen mijn aandacht. Is luisteren belangrijk voor jou?
The Listener is een werk van Stanislas Lahaut. Ik kreeg het voor mijn verjaardag van Tom. Meetings met klanten gaan hier gewoon in de woonkamer door en elke keer begint er wel iemand over de tekst. Het idee erachter vormt dan ook de basis van ons werk: met elkaar praten en echt luisteren. Daar nemen we uitgebreid de tijd voor. Zo plannen we na een belangrijke afspraak met een klant geen andere meetings in zodat we nooit middenin het gesprek moeten afronden. Een diep gesprek is voor ons cruciaal als startpunt voor een waardevolle samenwerking.
We hebben een heel persoonlijke manier van werken en dat wordt geapprecieerd door onze klanten. Het blijft nog altijd business, maar op een authentieke manier. Elkaar respecteren in waar we goed in zijn en luisteren naar elkaar staan daarbij centraal.
Wat is de belangrijkste les die je al leerde als ondernemer?
Een goede boekhouder is cruciaal. Zeker wanneer je niet graag met het financiële aspect bezig bent, of dat niet je sterkste punt is. Daarnaast vind ik het belangrijk om naar mijn buikgevoel te luisteren. Vroeger durfde ik dat wel eens te negeren en dat levert meestal toch iets stroevere projecten op. Je doet de opdracht niet graag en geeft jezelf niet voor de volle honderd procent. Dan is niemand tevreden. Zo nam ik ooit zelfs een project aan waar ik echt ziek van werd. Nu kies ik voor projecten die me energie geven. Is de match er niet dan verwijs ik klanten door naar iemand waarvan ik denk dat die beter bij hen past.
Je bent intussen bijna drie jaar fulltime aan het ondernemen. Waar ben je het meest trots op?
Dat is toch wel het feit dat we hier vandaag, op vrij korte tijd, met drie zijn. Het ging allemaal vrij snel, maar is tegelijk toch heel organisch gegroeid. Ik ben ook trots op het feit dat het zo goed klikt. Tom, Romy en ik vertegenwoordigen elk een andere generatie. Dat zorgt voor een mooie mix.
Toen ik zei drie jaar geleden zei dat ik voltijds zelfstandige werd, waren er heel wat mensen die er niet in geloofden. Ze twijfelden of het iets voor mij was en zeiden – zo heb ik achteraf vernomen – dat ik nog wel op mijn beslissing zou terugkomen. Dat het me toch gelukt is, op mijn manier, geeft me een heel fijn gevoel. Het toont dat je niet per se zoals de anderen hoeft te zijn om een eigen zaak te runnen. Het kan ook volledig op je eigen manier. Dat was voor mij een echte eye-opener.
Volg Katriens Stille Bliksem verder op de voet via Instagram.
