Kunnen we meer doen in minder tijd? En hoe werkt dat dan? Content creator en superplanner Marthe vroeg het zich af en experimenteerde op alle mogelijke manieren. Ze kwam tot de conclusie dat tijd geen rekbaar begrip is, maar ontdekte wel een verrassende oplossing om productiever te worden.

 

Chronisch tekort aan tijd

Ik beken: ik ben bezeten door de tijd. Ik ben verslaafd aan mijn agenda (ik heb er twee), mijn telefoon staat vol met slimme timer-apps en ik maak voor alles een planning (tot grote vreugde van mijn huisgenoten). Veel heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat ik een parttime job combineer met een freelance job als content specialist én de zorg voor mijn gezin. Dit werkt enkel als ik mijn dagen zorgvuldig plan, soms tot op de minuut. Omdat ik mijn tijd wel grotendeels zelf kan indelen, heb ik al heel wat geëxperimenteerd.

Conclusie: hoe ik de zaken ook plan, ik kom altijd tijd tekort. Tijd is niet samendrukbaar, noch uitrekbaar. Het is een beetje zoals figuurcorrigerende lingerie: het vet dat zo’n korset wegduwt op je heupen, floept er ergens vlak onder je middenrif weer bovenuit. De tijd die ik bespaarde door eerst even wat snelle taken toe doen, ben ik daarna weer kwijt omdat deze taken bij nader inzien helemaal niet ‘snel’ bleken.

Een vals gevoel van voldoening

Ook multitasken is geen oplossing. De combinatie tandenpoetsen + Netflix kijken + squatten gaat nog net, maar snel even mails checken tijdens een videocall is geen goed idee. Ook wetenschappers raden het af, multitasken. Het kost meer energie voor een resultaat dat minder goed is en geeft een vals gevoel van voldoening. Het zou op termijn zelfs kunnen leiden tot depressie en burn-out, want onze hersenen kunnen dit gewoonweg niet aan.

“Ik probeer steeds vaker eens te onthaasten, en dan niet zozeer in de afgelegen kuuroord-versie, maar gewoon in mijn zetel, tijdens het koken of zelfs achter de pc.”

Minder doen in meer tijd

Is er dan echt geen oplossing voor dit chronische tijdsgebrek? Kunnen we (nog) meer doen in minder tijd? Na ongeveer alles te hebben uitgeprobeerd, kwam ik tot de conclusie dat het eerder omgekeerd is. Volgens mij is de oplossing dat we net minder gaan doen in meer tijd. En dus letterlijk ergens de tijd voor durven nemen.

Ik testte het uit in de supermarkt. Ik maakte bewust geen lijstje, maar ging rustig elke gang door, in plaats van formule 1-gewijs door te winkel te racen en alles uit de rekken te maaien. Tijdens het aanschuiven aan de kassa liet ik mijn telefoon in mijn handtas (ook al hoorde ik heel wat bliepjes en beantwoord ik normaal minstens vijf mails). In plaats van alles in de herbruikbare tassen te gooien, laadde ik doordacht in. Zware spullen onderaan, delicate dingen bovenaan.

Onthaasten in de zetel

Het resultaat? Behalve deze keer geen geplette kerstomaatjes, was ik een stuk rustiger en beter geconcentreerd. En dus productiever, waardoor ik – je gelooft het nooit – uiteindelijk meer gedaan kreeg in minder tijd.

Uiteraard lukt me dit niet altijd. Ik ben gewoon een gehaast mens (geworden), en dat zal niet snel veranderen. Toch probeer ik steeds vaker eens te onthaasten, en dan niet zozeer in de afgelegen kuuroord-versie, maar gewoon in mijn zetel, tijdens het koken of zelfs achter de pc. Want de tijd mag dan onsamendrukbaar zijn, mijn veerkracht en gezondheid zijn dat niet.

Beeld: Burst via Pexels